Gittikçe samimiyetsizleşen insanlara inanmayarak başladı hikayem. Bir farklılık vardı; “onlar ve ben” di gruptaki üyeler. Farkın ne olduğunu anlamaya çalışarak geçirdiğim çeyrek asırdı hayatımın tanımı. Acaba herkes kendini farklı mı görürdü diğerlerinden, ya da üç beş kişi miydik yalnızca böyle hisseden?
İnsanlar hep kandırmaya çalıştı beni. Ben iyiyim dediler, güzel olan benim dediler, ben zekiyim dediler, ben aptalım, ben zavallıyım, ben biliyorum dediler… Bilmiyorlardı ki ben inandım onlara, diğerlerinin aksine. Diğerleri, yani onlar inanmazlardı söylenenlere. Çünkü herkesin kendileri gibi olduğunu bilirlerdi. Ama beni gözden kaçırırlardı hep, belki de varlığımdan haberdar değillerdi. Onlar her yerdeydi ben ise hiçbir yerde.
Hiçbir yerde yaşayan ama herşeyi bilen çocuktum ben taa eskilerde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder