Elimi yalnızlığa buluyorum bir sabah
Kalanı kaçmakla geçiyor ömrümün...
her sabah uyandığımda aklıma gelir
yalnızlığın upuzun saçları
hayal mayal dinlemem, dolarım ellerimi saçlarına
ve sürüklerim peşimsıra asfaltı kana bulayarak...
Her sabah saçlarımdan tutup sürükler birileri beni
nereye gittiğini hiç bilmediğim bir yol boyunca
geri getirmezler
hep oradaki aynı ağacın altına terk ederler beni
sonra saçlarımı kesip dallara asarlar
tutam tutam...
her akşam saçlarımı toplarım dallardan
yastığımın üzerine koyar
uykuya dalarım...
gece birileri gelip yerine takar onları
ertesi gün tekrar ellerine dolayıp sürükleyebilmek için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder