Karanlık Yolda Mumsuz Bir Kızın Karalaması

Bazen hadi oturup bir şeyler karalasam diyorum. Hiç kafamda tasarlamadan kalemimin ucundan çıktığı gibi öylece değiştirmeden düşünmeden... Sonra okuduklarım geliyor aklıma, ünlü, sevilen yazar ve şairlerin söyledikleri... Kafanda bitirmeden yazmaya başlama diyorlar, en az 5 kere yeniden yazmazsan bitmez diyorlar vs... Bir sürü formalite falan filan... Olmuyor yapamıyorum. Yazarken bile yeterince özgür olamazken kendimi daha fazla sınırların içine hapsetmek hiç işime gelmiyor sanırım. Bir pianist edasıyla klavyenin tuşlarından, harflerin tıkırtısından şarkılar besteliyorum. Becerebilirsem şu an dinlediğim hafif şarkıyı da yüklemek istiyorum bu yazının üstüne. Hoş olmaz mı?

"Yalnız" ilan ettim kendimi. En yalnız benim var mı itirazı olan? İtirazı olan varsa gelip çeksin saçımı hey sana noluyor en yalnız benim desin. Saçımı çekmesine rağmen ona kahve ısmarlayacağım SÖZ...